Είναι γεγονός ότι είτε
παρακολουθεί κανείς είτε όχι την πορεία του Σπύρου Γιαννιώτη ως αθλητή, η
φετινή του επιτυχία να στεφθεί αργυρός ολυμπιονίκης στη Βραζιλία αποτελεί
εξαιρετικό παράδειγμα πάθους κι αφοσίωσης κι έχει να διδάξει όλους μας πολλά.
Σε ένα άθλημα όπου η σωματική
αντοχή συναγωνίζεται με το ψυχικό σθένος, ο Γιαννιώτης κατάφερε να παραμείνει
στην κορυφή αγωνιζόμενος με νεότερους σε ηλικία αθλητές. Πώς καταφέρνεις να
διατηρείσαι στην κορυφή επί μακρόν σε ένα τόσο επίπονο και απαιτητικό αγώνισμα
και να διακριθείς στην τελευταία μεγάλη εμφάνιση της καριέρας σου; Αυτά είναι
εν συντομία τα μαθήματα ζωής που μας διδάσκει το παράδειγμα του Σπύρου.
1. ΑΦΟΣΙΩΣΗ ΣΤΟ ΣΤΟΧΟ
Ο Γιαννιώτης δεν θα είχε φτάσει
ως εδώ αν δεν είχε τρομερή αγάπη για το αγώνισμά του, αφοσίωση σε αυτό και
πάθος για τη νίκη. Μιλώντας για αφοσίωση, εννοούμε τη συνειδητή επιλογή του
πρωταθλητισμού με ό,τι αυτός συνεπάγεται: μετρημένη ζωή, σκληρή προπόνηση,
στερήσεις, αυτοσυγκέντρωση. Επιθυμούσε διακαώς ένα ολυμπιακό μετάλλιο για να
τερματίσει με τον καλύτερο τρόπο την καριέρα του και αυτή του η φιλοδοξία τον
«έτρεφε» στις ατέλειωτες ώρες προπόνησης, αλλά και την κρίσιμη ώρα του αγώνα
στο Ρίο. Μάλιστα σε παλιότερη συνέντευξή του είχε πει: «Αυτό είναι το
σημαντικότερο στο αγώνισμά μου: Είσαι μόνος σου εσύ και ο στόχος σου.»
Υπάρχουν πολλά μηνύματα εδώ που
μπορούν να μεταφερθούν και σε άλλους τομείς πέραν του αθλητισμού. O Walt Disney είχε πει «if you can dream it, you can do it", δηλαδή «αν κάτι το
ονειρευτείς, μπορείς να το πετύχεις». Η φιλοδοξία, η στοχοθέτηση, το όνειρο της
επιτυχίας μπορεί να είναι η κινητήριος δύναμη που θα μας οδηγήσει στην επίτευξή
της. Όσο μακρινός κι αν φαίνεται ο στόχος, όσο δύσκολα επιτεύξιμος, το πάθος
για επιτυχία «γεννάει» τη δράση που οδηγεί σε αυτήν. Αρκεί να μην εγκαταλείψει
κανείς το όνειρο τις στιγμές που αυτό θα φαίνεται πολύ δύσκολα υλοποιήσιμο.
2. ΣΚΛΗΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ
Ο Γιαννιώτης έχει μιλήσει αρκετές
φορές σχετικά με τη σκληρή προπόνηση στην οποία επιδίδεται κολυμπώντας πολλά
χιλιόμετρα καθημερινά. Προετοιμάζεται πριν κάθε αγώνα με εκτενείς προπονήσεις
προκειμένου να προσαρμοστεί για το κάθε αγώνισμα, για την κάθε θάλασσα ή λίμνη
ξεχωριστά. Επιπλέον, αφιερώνει πολύ χρόνο στη νοητική και ψυχολογική του
προετοιμασία, η οποία παίζει σημαντικό ρόλο στις μεγάλες αποστάσεις. Πώς ο
Γιαννιώτης διατήρησε μία πορεία πρωταθλητή ως σήμερα που χρίστηκε ολυμπιονίκης;
Πέρα από την αφοσίωση στο στόχο, η επίπονη προσπάθεια, ο κάματος, η σκληρή
δουλειά είναι βασικός παράγοντας της μακροχρόνιας πορείας του.
Πολλοί από εμάς, συχνά τρομάζουν
με τη σκληρή προσπάθεια που μπορεί να απαιτηθεί προκειμένου να επιτευχθεί ο
στόχος. Ο Γιαννώτης αντίθετα τρεφόταν από το όνειρό του και η προσπάθεια που
κατέβαλλε τον έφερνε όλο και πιο κοντά σε αυτόν. Για κάθε στόχο που θέτουμε
στην προσωπική ή επαγγελματική μας ζωή, η συστηματική προσπάθεια και η σκληρή
δουλειά μπορεί να μας φέρει πιο κοντά στην επίτευξή του.
3. ΕΠΙΜΟΝΗ ΚΑΙ ΑΝΤΟΧΗ ΣΤΙΣ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ
Πολλοί από εμάς θυμόμαστε την
άτυχη στιγμή στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου το 2012 όταν ο Γιαννιώτης
έχασε την τελευταία στιγμή και μετά από υπερπροσπάθεια μία θέση στο βάθρο. Τα
δάκρυα και η απογοήτευσή του «μίλησαν» στην καρδιά όλων των Ελλήνων τότε.
Πολλοί ισχυρίστηκαν ότι θα σταματούσε τους αγώνες μετά από αυτό. Ήτανε βλέπεις
και η ηλικία που άρχισε να είναι εμπόδιο για μεγάλες επιδόσεις.
Όμως, όσο και να πανηγυρίζουμε
σήμερα τη δεύτερη θέση, ο Γιαννιώτης δεν θα έφτανε εκεί αν δεν υπήρχε το Λονδίνο.
Η αποτυχία να πετύχει ένα ολυμπιακό μετάλλιο στο Λονδίνο έθρεψε το πάθος του τα
χρόνια που ακολούθησαν, οδηγούσε την προετοιμασία του και τελικά τον καθόρισε
ως αθλητή.
Ο δρόμος προς την επίτευξη ενός
στόχου δεν είναι πάντα σπαρμένος με ροδοπέταλα. Πολλές φορές συναντά κανείς
δυσκολίες, εμπόδια και απρόβλεπτες καταστάσεις. Και η αποτυχία είναι μέρος του
παιχνιδιού. Αυτό που χρειάζεται είναι να χαλιναγωγούμε την όποια απογοήτευση
έχουμε και να την μετατρέπουμε σε υγιή ενεργοποίηση που θα μας βοηθήσει να
συνεχίσουμε την προσπάθεια.
4. ΟΜΑΔΙΚΟ ΠΝΕΥΜΑ
Ο Γιαννιώτης αγωνίζεται σε
ατομικό και κατεξοχήν μοναχικό άθλημα. Στη θάλασσα όταν αγωνίζεται είναι μόνος,
εκείνος, οι δυνάμεις του και τα κύματα. Λογικά θα αναρωτηθεί κανείς: τι έχει να
μας διδάξει το παράδειγμά του για την ομαδική προσπάθεια;
Κι όμως. Ο αθλητής μας δεν
αγωνίζεται μόνος. Πίσω από αυτόν υπάρχουν κι οι άνθρωποι που τον στηρίζουν και
τον ενθαρρύνουν στην προετοιμασία του. Συχνά, πολύ συχνά, αναφέρεται ο ίδιος
στον προπονητή του Νίκο Γέμελο και αποδίδει μεγάλο μέρος της επιτυχίας του στην
κοινή τους προσπάθεια. Σε βαθμό μάλιστα, που του αφιέρωσε το μετάλλιο που
κέρδισε.
Στην προσπάθειά μας να πετύχουμε
ένα στόχο, συχνά υποστηριζόμαστε από άλλους. Η αναγνώριση της συνεισφοράς των
συνοδοιπόρων μας στον αγώνα μας, πέρα από ηθική υποχρέωση, δείχνει ότι οι
προσπάθειές μας είναι περισσότερο αποδοτικές όταν τις μοιραζόμαστε με άλλους.
5. ΉΘΟΣ
Στο Ρίο ο Γιαννιώτης δεν στέφθηκε
απλώς Ολυμπιονίκης. Έδωσε ένα μεγάλο μάθημα ήθους και αξιοπρέπειας. Παρά το
γεγονός ότι η ελληνική αποστολή κατέθεσε ένσταση ζητώντας να του αποδοθεί το
χρυσό μετάλλιο, ο ίδιος δεν συμφώνησε με αυτή την πρωτοβουλία. Το είπε και στις
δηλώσεις του: «Ο Ολλανδός νίκησε δίκαια, του βγήκε η χεριά».
Ο αθλητισμός υπόκειται σε κανόνες
και ο σεβασμός αυτών στη νίκη και στην ήττα είναι επιβεβλημένος. Πιθανώς ο
Γιαννιώτης να απογοητεύτηκε λίγο που για μια χεριά έχασε το χρυσό μετάλλιο,
όμως η στάση του να αποδεχθεί ότι ήρθε δεύτερος και να αποφύγει να παίξει το
ρόλο του αδικημένου είναι τεράστιο δείγμα αξιοπρέπειας και ήθους. Όχι μόνο
αυτό. Το έβλεπες στο πρόσωπό του, στα μάτια και στο χαμόγελό του. Ήταν
ευχαριστημένος με την προσπάθεια που κατέβαλε, τον καθαρό αγώνα που έδωσε και
το αποτέλεσμα που πέτυχε. Δεν επέλεξε να επενδύσει σε μία άσκοπη και
επικοινωνιακή κλάψα.
Σε ό,τι κάνουμε, σε όποιον αγώνα
δίνουμε το ήθος που επιδεικνύουμε κατά τη διάρκεια της προσπάθειας, στην
αποτυχία και στην επιτυχία είναι πολύ σημαντικό. Το ήθος είναι η ποιότητα
εκείνη, που όταν θα έχουμε πλέον πετύχει το στόχο θα μας χαρίσει την
απεριόριστη ευδαιμονία της επιτυχίας.
Πώς κέρδισε λοιπόν ο Γιαννιώτης;
Με αφοσίωση, σκληρή δουλειά, επιμονή στα δύσκολα, ομαδικότητα και κυρίως ήθος.
Ποιος αρνείται ότι όλα αυτά είναι σημαντικά σε κάθε καθημερινό μας αγώνα,
προσωπικό κι επαγγελματικό;
Πηγή: www.huffingtonpost.gr (εξαιρετικό άρθρο της Μυλαίδη
Στούμπου, διευθύντριας Πωλήσεων της Microsoft)
